Ik wil wel reclame maken, maar…
22 mei 2014
Elke dag geniet ik van deze auto, omdat ik er in mag rijden. Als je dat loskoppelt, van wat ik ben en wat ik doe, is het gewoon een auto waar ik met mijn gezin heel veel plezier aan beleef. Buiten het feit dat hij fantastisch rijdt.
De samenwerking met Van Der Linden Van Sprankhuizen loopt tot nu toe zo relaxt, dat ik het gevoel heb dat ze niet alleen zeggen dat ze mij laten gaan, mijn ding laten doen en dat het voor hun een stukje sociaal maatschappelijke herkenbaarheid is, maar dat ze dat in de praktijk ook tot uitvoering brengen. Ze vertrouwen erop dat wat er allemaal ontstaat een goede match is voor hun bedrijf.
In eerste instantie denk je dat het Van Der Linden van Sprankhuizen is, maar uiteindelijk is het Spanky de Quack geweest die heeft kunnen voorzien dat als zij een budget vrijmaken, het hun ergens ook wel iets brengt. Ik snap dat het best moeilijk is voor een commercieel bedrijf om dat los te laten. Dat zijn ze niet gewend. Het is de vooruitziende blik van Spanky die dat waar heeft gemaakt. Wat ik daar zo bijzonder aan vind, is dat het twee werelden bij elkaar brengt: de commerciële wereld en de vrije wereld. En daar is het mij weer om te doen. Nu, na een aantal maanden, merk ik dat ze mij echt volledig vrij hebben gelaten. En dat maakt dat ik met een heel trots en positief gevoel het logo van Van Der Linden van Sprankhuizen achterop de auto teken. Dat is iets heel anders, dan dat je zo’n logo achterop de auto gaat maken omdat het moet. Omdat het een deal is. Maar zo zit de wereld uiteindelijk natuurlijk niet in elkaar. In eerste instantie wel, maar uiteindelijk niet. Het gaat toch om gevoelens, het moet goed voelen bij iedereen. En dan zeg ik: ik heb er helemaal geen moeite mee om reclame te maken voor Van Der Linden van Sprankhuizen. Dat logo zit uiteindelijk weer ondergesneeuwd onder de tekeningen van de kinderen, maar dat doet er niet toe.
Dat ik van de auto kan genieten heeft ook te maken met de mensen die hieraan meewerken: Spanky de Quack, Paul van Kuik, Arjen Ottema, Erwin Taman, Laura Bankersen en Miranda Huibers.